Nevladina organizacija, Astra, koja se bori protiv trgovine ljudima, objavila je "Izveštaj o proceni potreba povratnika na osnovu sporazuma o readmisiji koji su potencijalne žrtve trgovine ljudima". Ispitivale su se potrebe povratnika po osnovu Sporazuma o readmisiji sa Evropskom unijom, s fokusom na lica koja su bila izložena ili su u riziku da postanu žrtve trgovine ljudima.
Zvanična statistika o licima koja su bila izložena nekom obliku eksploatacije i nasilja, odnosno trgovini ljudima ne postoji, ističe se u izveštaju, pa su ispitane organizacije koje pružaju usluge ugroženim kategorijama građana na teritoriji 30 različitih opština. U istraživanju se navode procene da je oko 90 odsto korisnika, odnosno povratnika, sa kojima rade bilo izloženo nekoj vrsti nasilja, posebno porodičnog, kao i da za neke korisnice postoje indicije da su bile izložene trgovini ljudima (kroz prinudni brak, prinudnu prošnju ili neku drugu vrstu eksploatacije). Najčešće je reč o pripadnicama romske populacije i to devojčicama uglavnom od 15 do 18 godina starosti koje su prodavane u inostranstvo, uglavnom u Nemačku i Belgiju, gde su i radno eksploatisane. Kao problem navode da osobe izložene nasilju nerado govore o tome, kao i da nasilju nisu bili izložene samo u zemlji destinacije, nego i u Srbiji, kao i na putu ka destinaciji. Sama činjenica da su korisnice bile izložene nasilju od strane partnera i u Srbiji predstavlja sigurnosni rizik pri povratku. Zato je njihova preporuka da se posebna pažnja posveti proceni bezbednosti devojčica koje su bile žrtve prinudnog braka, odnosno da se proceni rizik od ponovne eksploatacije prilikom njihovog vraćanja u Srbiju i smeštaja u primarnu porodicu ili nalaženja druge vrste smeštaja.
Kao problem se navodi da osobe izložene eksploataciji uglavnom nisu identifikovane kao žrtve trgovine ljudima od strane domaćih državnih organa, što se posebno odnosi na one koje se vraćaju dobrovoljnim putem, pa tako prolaze "ispod radara" sistema s obzirom na to da nisu registrovani ni kao povratnici po osnovu sporazuma o readmisiji. Izostanak obraćanja žrtava relevantnim institucijama u Srbiji uzrokovan je nepoverenjem u iste, pa se preporuča da se poboljša sistem registracije povratnika i sistem identifikacije žrtava trgovine ljudima kako bi korisnicima bila omogućena potrebna podrška. Ističe se da je potrebno zagovarati i za rodno senzitivisano vođenje službenih evidencija povratnika s obzirom na to da zvanične statistike Komesarijata za izbeglice i migracije ne sadrže podatke o polnoj strukturi povratnika po osnovu sporazuma o readmisiji. Inače, ne postoje precizni podaci koliko je građana Srbije zbog ilegalnog boravka vraćeno iz država EU-a, ali od 2006. do 2022. samo avionom je deportovano ili uz pristanak vraćeno više od 28 hiljada ljudi.
