Kada pripadate narodu koji u svojoj istoriji ima heroine poput Milunke Savić (1890. - 1973.), najmanje što moramo učiniti jeste priču o Milunki širiti dalje. S tom mišlju, u Etnološkom centru baranjske baštine u Belom Manastiru održana je edukativno-scenska radionica pod nazivom "Milunka Savić - srpska heroina". Sećanje na heroinu triju ratova održano je u sklopu projekta "Žene sa istoka 2" koji provodi Udruženje žena "Negoslavčanke" uz podršku SNV-a.

Sjajna izvedba u izvedbi profesorice Milice Šarčević Tunjić, prisutne je na trenutak izmestila u doba Prvog svetskog i Balkanskih ratova. O Milunki Savić napisane su brojne knjige i dovoljno je samo spomenuti da je reč o najodlikovanijoj ženi u istoriji ratovanja. Rođena je kao najstarija od troje dece u siromašnoj porodici u selu Koprivnica kod Novog Pazara, 1890. godine. U vojsku je stupila tokom Balkanskih ratova 1912., pretvarajući se da je muškarac, kako bi zaštitila svog maloletnog brata.

Milunka Savić je bila "muško" do trenutka ranjavanja kada je otkriveno da je žena. Učesnica je oba Balkanska i Prvog svetskog rata. Nosilac je Zlatne Karađorđeve zvezde sa mačevima, Zlatne medalje za hrabrost Miloš Obilić, Spomenice na Prvi svetski rat 1914. – 1918. i Albanske spomenice. Francuska joj je dodelila Orden Legije časti 4. i 5. reda i Ratni krst 1914. -1918. sa zlatnom palmom, Velika Britanija Orden Svetog Majkla a Rusija Krst Svetog Đorđa Pobedonosca. Spomenuta odlikovanja dobila je sa samo 27 godina. Unatoč tome Milunku Savić ne čine velikom brojna odlikovanja već njen humanizam i lični integritet. Na kraju spomenimo da je srpska Jovana Orleanka između dva rata živela teško, uglavnom kao čistačica. Rodila je jednu ćerku, tri usvojila, a pomogla u obrazovanju još na desetine dece. Nakon Drugog svetskog rata je dobila penziju, neposredno pred smrt i stan. Njeni posmrtni ostaci 2013. godine premešteni su u Aleju Velikana.