Kakvo je trenutačno stanje u Negoslavcima?
U opštini prema popisu iz 2011. žive 1.463 stanovnika; uporedimo li taj podatak sa popisom stanovništva iz 2001. godine, kada je u Negoslavcima živelo 1.466 ljudi, stiče se utisak da nas nisu zadesile velike migracije. Međutim, treba biti realan i reći da nas je objektivno puno manje. Negoslavci su smešteni na istoku Hrvatske i to je jedno od njezinih najnerazvijenijih područja. Ekonomska slika je u dobroj meri uticala na iseljavanje stanovništva. Dominantna privredna grana unutar opštine je poljoprivreda, pa u Negoslavcima danas žive i rade veoma ozbiljni proizvođači, kako u ratarstvu tako i u stočarstvu. Dokaz tome su četiri velike farme krava-muzara koje su otvorene pre deset godina, a i danas posluju u plusu, šta je retkost u celoj Županiji i celoj Hrvatskoj. I opština je danas važan poslodavac, jer kroz različite projekte i programe zapošljava 30 ljudi. Neki od njih zaposleni su u Osnovnoj školi Negoslavci, ostali u zdravstvenim ustanovama, policiji, građevinskom sektoru i tekstilnoj industriji. Najveći problem svakako je iseljavanje stanovništva usled ekonomske situacije: to još više utiče na ionako lošu demografsku sliku, po kojoj je više umrlih od rođenih. Za primer, kažimo da su pre 1991. razredna odelenja ovde imala više od 20 učenika, a danas smo srećni ako ih je desetero.
Jesu li tri nedavno raspisana natječaja za jedinice lokalne samouprave, OPG-ove i male poljoprivrednike, kao i projekt ‘Zaželi’, već urodili nekim poboljšanjima života?
Naši građani su bili veoma zainteresovani za ove konkurse, kao i lokalna samouprava. Nadamo se da će na pomenutim konkursima proći određeni broj naših sumeštana, to bi za nas bilo veoma važno. Zahvalni smo saborskom Klubu zastupnika SDSS-a i nadležnim ministarstvima da prepoznaju potrebu ulaganja u nerazvijene krajeve, posebno one koje nastanjuju manjinske zajednice. Kroz projekat ‘Zaželi’, namenjen prvenstveno ženama slabijega imovinskog stanja, zaposleno je 17 osoba, možda i najviše u Hrvatskoj. Svako radno mesto presudno nam je važno, pa te žene za nas predstavljaju 17 naših porodica. Osim toga, opštinska strategija razvoja predviđa uređenje socijalne i komunalne infrastrukture koja nam nedostaje: to su pre svega sportska dvorana i kanalizacija te izgradnja energetskog postrojenja na poljoprivrednu biomasu.
Negoslavci se, poput općina Markušica i Borovo, nastoje izboriti za prijenos osnivačkih prava nad osnovnim školama sa županija na jedinice lokalne samouprave: što kažete na najnovije ‘odbijenice’ župana Bože Galića s tim u vezi, kao i njegovo neispunjeno obećanje da će Županijska skupština raspravljati o tom pitanju početkom jeseni?
Kada sam pre nekoliko godina ukazao na taj problem ambasadoru Kraljevine Norveške u RH, podsetivši ga kako nam dulje od dve decenije nisu registrovali škole, kazao je da to spada u domen političkog skandala! Nažalost, još nema političke volje da se to reši prenosom osnivačkih prava, iako su ispunjeni svi zakonski preduslovi. Želimo da imamo ista prava na obrazovanje kao i ostali pripadnici nacionalnih manjina: ništa više, ali ni manje od toga. Izuzmemo li taj problem, kažimo da svi učenici naše opštine pohađaju nastavu po modelu A, odnosno kompletna je nastava na srpskom jeziku i ćirilici.
Svake se godine oko datuma obilježavanje pada Vukovara u gradu podižu tenzije: osjeća li se međunacionalna napetost i u okolnim općinama?
Odnosi Hrvata i Srba u Vukovaru i okolini su specifični i opterećeni ratnim dešavanjima. Žalimo za svim žrtvama i ističemo da svi počinioci zločina imaju ime i prezime, pripadnici srpske zajednice osećamo da nam se nameće kolektivna odgovornost, a to nije dobro. Na godišnjicu pada grada pripadnici naše zajednice odlaze odavde, a oni koji su za stalno izbegli se ne vraćaju i to je realna svih ovih godina. Bili bismo srećni kad bi se svi više okrenuli ka budućnosti, razvoju i projektima zapošljavanja koji će nam omogućiti ostanak i opstanak bez obzira na nacionalnu pripadnost. Tada bi odnosi Srba i Hrvata bili mnogo zdraviji.
