Obeležavanje 76. godišnjice Bolmanske bitke, u organizaciji Udruženja antifašističkih boraca i antifašista Beli Manastir i Opštine Jagodnjak, bit će održano 20. marta, ali ne na način kako je to bilo u godinama pre pandemije. Umesto brojnih delegacija koje bi i ovaj put položile vence i cveće na spomenike u Petlovcu i Baranjskom Petrovom Selu te na centralni spomenik na raskršću puteva Bolman-Baranjsko i Petrovo Selo-Petlovac manifestacija će, kao i prošle godine, biti puno skromnija, i u skladu sa epidemiološkim merama.
Centralni spomenik koji je podignut 1951. godine na koti 92 gde su se vođene najteže borbe ove će godine pohoditi znatno manji broj ljudi. Podsetimo, Bolmanska bitka je, posle čuvene bitke kod Batine, druga najveća vođena bitka na području Baranje. Vođena je danonoćno od 6. do 21. marta 1945. godine između jedinica Narodnooslobodilačke vojske, partizanskih odreda iz Vojvodine i boraca Crvene armije na jednoj strani te jedinica nemačkog Vermahta na drugoj strani. Pobedu su odnele jedinice Narodnooslobodilačke vojske, partizanskih odreda iz Vojvodine i borci Crvene armije. Na kraju bitke Vermaht je imao oko 4.000 vojnika izbačenih iz stroja, a prema podacima iz knjige "Bolmanska bitka", autora Jovana M. Nedića, 16., 36. i 51. vojvođanska narodnooslobodilačka udarna divizija, od 6. do 21. marta 1945. godine zauvek su izgubile čak 1.138 boraca, od kojih se 866 vode kao poginuli, a 272 borca kao nestali.
Bolmanska bitka, pored ljudskih gubitaka, za posledicu je imala i zastrašujuće razaranje u kojem su Bolmanci ostali bez većine kuća i svojih imanja pa čak i bez crkve Hrama svetih apostola Petra i Pavla. On je izgorio skupa s inventarom, među kojim se isticao ikonostas s ikonama baštinom predaka stvaranom stotinama godina. Evociranjem uspomene na "krvave dane bolmanske" koji zaslužuju pažnju i mesto u sećanju ne samo Bolmana i Baranje, nego Hrvatske i Vojvodine, unatoč skromnjijem obeležavanju i pandemiji korona virusa odajemo počast onima koji su položili svoje živote za našu slobodu. Tim više jer u Baranji više nema živih svedoka, a poslednji od njih bio je Vladimir Vlade Stajević (1922-2015) zvani Kruščar koji je najduže poživeo od svih preživelih učesnika bitke.
