Državnik, istoričar i veliki dobrotvor Jovan Gavrilović ostavio je pečat u srpskoj kulturi, obrazovanju i društvenim kretanjima tokom 19. veka, a veoma mali broj građana zna da je bio rođeni Vukovarčanin. Upravo sa ciljem da domaća javnost sazna kakav je bio Vukovar tog doba i bogatog i značajnog nasleđa, koje su ostavili pojedinci, Srpski dom je pokrenuo serijal predavanja, posvećen takvim ljudima.

- Mi zaista imamo bogat kontinuitet rada i života na ovim prostorima i možemo biti samo ponosni na sve one koji su pre nas ostavili taj trag - rekao je direktor Srpskog doma Nebojša Vidović. Govoreći o Jovanu Gavriloviću, saradnik Srpskog doma Borivoje Čalić, dugogodišnji radnik vukovarske Gradske biblioteke i veliki istraživač prošlosti Vukovara, naglasio je da, iako je bio rođeni Vukovarčanin, najveće rezultate je ostvario u Srbiji.

- Međutim, on je jedna od najvećih ličnosti u našoj kulturi, koja je potekla iz Vukovara - rekao je Čalić, naglasivši da je za Gavrilovićev daljnji put, sigurno bilo presudno to što je njegov otac je veliku pažnju posvećivao knjigama pa je tako bio i pretplatnik prve knjige, koja je kod Srba izdana uz pomoć prenumeracije Istorije Jovana Rajića. Čalić je tokom predavanja o istaknutom Vukovarčaninu ukazao na njegovu vezu sa Lukijanom Mušickim koji je u tom periodu uživao glas najvećeg među srpskim pesnicima, te dugotrajno prijateljstvo s Vukom Karadžićem i poštovanje ideja Dositeja Obradovića.

Tokom 50 godina boravka u Beogradu bio je angažovan u različitim institucijama i na različitim funkcijama. Između ostalog, bio je ministar finansija, državni namesnik, upravnik Poslovno-trgovačke škole i jedan od osnivača, a potom predsednik Srpskog učenog društva, preteče Srpske akademije nauka i umetnosti. Na različite načine trudio se da pomogne rad prosvete u mladoj srpskoj državi, pa je tako bio i dobrotvor "Učiteljskog udruženja" od njegovog osnivanja.

- Celokupno svoje imanje ostavio je tom udruženju za osnivanje fonda iz koga su se isplaćivale novčane pomoći za učiteljsku siročad i udovice, te penzije za osiromašene učitelje - naglasio predavač.

Gavrilović je umro u Beogradu 1877. godine. Nakon preseljenja Tašmajdanskog groblja, njegovi posmrtni ostaci su preneseni na Novo groblje u Beogradu. Kao znak zahvalnosti, za dobrotvorni i prosvetiteljski rad, Učiteljsko udruženje mu je 1893. Podiglo spomenik na Kalemegdanu.