U organizaciji Pučkog otvorenog učilišta Grada Vrbovca (POU), u vrbovačkom gradskom parku održana je komemoracija za Mariju Jurić Zagorku, poznatu književnicu i prvu hrvatsku novinarku - preminulu 29. novembra 1957. godine. U komemoraciji u kojoj je Grad Vrbovac bio pokrovitelj, učestvovali su učenici vrbovačkih osnovnih škola te mnogobrojni građani. Službeni dio programa obilježen je prigodnim govorom Sanje Prijatelj koja je sve prisutne ukratko upoznala sa Zagorkinim životom i radom, a nakon toga položeni su vijenci i zapaljeni lampioni ispred biste.
Široj javnosti malo je poznato da je Marija Jurić Zagorka, osim što je rođena 1. januara 1873. godine u Negovcu kod Vrbovca, u svojoj bogatoj novinarskoj i književnoj karijeri više puta bila javno štićena od značajnih ličnosti srpske zajednice u Hrvatskoj i Srbiji. Prema knjizi ‘Zagorka’ autora Bore Đorđevića, vrsnog i poznatog zagrebačkog novinara, spisateljicu i novinarku je davne 1918. godine, u vrijeme stvaranja Kraljevine SHS, od napada srbijanskog političara Nikole Pašića, prvi branio Svetozar Pribičević, znameniti hrvatski političar srpskog porijekla. Pribičević je tada stao u odbranu Zagorke od primitivnih diskriminatorskih izjava Pašića – koji je psovkama vrijeđao Zagorku jer se kao žena usudila njemu postavljati novinarska pitanja.
1937. godine, Zagorka je doživjela veliku nepravdu u životu. Tada joj je zbog onemogućavanja novinarskog i književnog rada u Zagrebu, bila ozbiljno ugrožena egzistencija, a pomoć joj je pružio srpski novinar Domazetović iz Beograda. On ju je najprije u Zagrebu posjetio, a nakon toga u beogradskom listu ‘Vreme’ napisao niz članaka u kojima je opisao njenu privatnu i radnu bijedu, pod naslovom ‘Život Marije Jurić Zagorke, prve naše novinarke’. Tim člancima spasio je Zagorkin novinarski i književni ugled te istovremeno javno osudio sve nepravedne napade koje je u tom razdoblju doživjela. Iako je nakon toga Zagorka nastavila s radom, neki hrvatski književni krugovi nisu joj nikada oprostili što ju je branio srpski kolega. Tokom Drugog svjetskog rata odbila je suradnju s ustaškim vlastima NDH-a i zbog toga više puta bila prisluškivana od strane njemačkog Gestapoa. Nakon rata, po oslobođenju Zagreba, u mjesecu maju aktivno se pridružila Antifašističkom frontu žena (AFŽ) i Narodnom frontu, a tadašnji Sabor Narodne Republike Hrvatske osigurao joj je počasnu penziju.
