Pod vašim urednikovanjem izišao je 12. broj časopisa MANEK u izdanju Asocijacije Nezavisna kulturna scena Srbije, posvećen temi prostora u kulturi. Predstavite nam ga ukratko.
Pokušali smo da obuhvatimo različite prostore u kojima se umetnost stvara i komunicira sa publikom, jer iako sistemska podrška nezavisnom kulturnom sektoru izostaje, on je živ, progresivan i najefikasnija je alternativa dominantnim društvenim obrascima u Srbiji i regiji. Novi broj polazi od teorijske i političke koncepcije prostornosti i obuhvata konkretne primere prostora gde umetnost i kultura žive. Tekstovi su posvećeni društveno-kulturnim centrima u Hrvatskoj, asocijacijama i mrežama kao što su Mreža radnica u kulturi, umetnosti i kulturnim industrijama u Srbiji i Međunarodna mreža umetničkog obrazovanja IDEA, potom različitim umetničkim praksama.
Važan segment broja je i decentralizacija kulturno-umetničkih praksi i sagledavanje važnosti festivala za nezavisnu kulturu. Jedan tekst je posvećen kosovskoj kulturnoj sceni kao primeru vitalne, progresivne i mladalačke scene, a tu su i tekstovi posvećeni NKSS-ovom festivalu Na sopstveni pogon i međunarodnom festivalu animacije Anibar u Peći. Poslednje poglavlje časopisa je objavljeno dvojezično, na BHSC i albanskom jeziku, u cilju produbljivanja saradnje sa koleginicama i kolegama sa Kosova.
Kakva je situacija u Srbiji s prostorima za nezavisnu kulturu?
U većim gradovima je većina institucija zatvorena za saradnju sa nezavisnom scenom, dok u manjim mestima mnogim nezavisnim organizacijama puno znači što mogu besplatno koristiti prostor kulturnih centara ili njihove druge resurse. Kooperativnost i potreba za alternativnim organizacionim modelima proizveli su neprocenjivo vredne prostore: Kulturni centar Magacin, skvot koji ne koristi samo NKSS, već i drugi akteri beogradske nezavisne scene, zatim Društveni centar Krov u Beogradu koji je stecište najrazličitijih događaja, od predavanja iz vizuelne antropologije do rejvova, i Alternativni kulturni centar "Gnezdo" u Kruševcu.
U ovogodišnjem Maneku smo se trudili da pokažemo da nezavisna scena nudi sigurne prostore ili "prostore nade", kako smo ih nazvali. Ti prostori mogu biti fizički, ali i metaforički shvaćeni, poput umetničkih dela koja remete dominantne neoliberalne diskurse.
Pripadate kolektivu Pobunjene čitateljke. Feministička kritika pokazuje se kao snažan faktor regionalnog povezivanja?
Često se govori da su aktivisti i aktivistkinje prvi krenuli da grade mostove nakon ratova devedesetih, ali feministkinje nisu ni prestale da sarađuju. Feminizam je po svojoj prirodi internacionalan, a umrežavanje treba da bude naročito snažno kada se nalazimo u istom, iako fragmentisanom, kulturnom prostoru kao što je postjugoslovenski region. Mi aktivno sarađujemo sa feministkinjama, kulturnim radnicima i radnicama iz svih država bivše Jugoslavije, a naročito nam je drago što naš feministički i kvir regionalni književni izbor "Štefica Cvek" nosi naziv po književnom liku Dubravke Ugrešić, književnice koja nikada nije priznavala nacionalističke granice u regionu.
