Trodnevna manifestacija Vidovdanski dani održana je u Belom Manastiru. Prvi dan manifestacije, u organizaciji SKD Prosvjeta, pododbor Beli Manastir, bio je posvećen izložbi Muzeja Grada Beograda Ivo Andrić - pisac i/ili diplomata. Izložbu je otvorio predsednik belomanastirskog pododbora Dejan Jeličić, a o književnom opusu i diplomatskom radu govorile su profesorica istorije Mirjana Oreščanin, i profesorica i viša savetnica za srpski jezik Jadranka Radošević. Koncept ove vrlo zanimljive izložbe postavljen je tako da hronološkim redom govori o diplomatskoj i književnoj karijeri Ive Andrića postavljajući u prvi plan stalno otvoreno pitanje da li je Ivo Andrić, jedan od najznačajnijih pisaca 20. veka na jugoslovenskim prostorima i dobitnik Nobelove nagrade, bio pisac u diplomatiji ili diplomata koji piše.
Drugog je dana, također u Etnološkom centru baranjske baštine, održana Vidovdanska akademija koju je organizovala Srpska pravoslavna crkvena opština Beli Manastir, a surganizator je bio belomanastirski pododbor SKD Prosvjeta. U programu su učestvovali SKUD Jovan Lazić, Čuvari tradicije baranjskih Srba, i recitatori iz srednjih škola. Posluženje su upriličili Kolo srpskih sestara, SUŽ Dukat, i članice svih srpskih organizacija koje deluju na području jedinog baranjskog grada. Posljednjeg dana manifestacije u hramu Svetog Arhangela Mihaila u Belom Manastiru služena je sveta liturgija i parastos kosovskim mučenicima.
‘Danas proslavljamo sabor srpskih mučenika, među njima najsvetijega velikomučenika kneza Lazara i sve kosovske mučenike’, rekao je u besjedi jerej Srđan Trajković, paroh bolmanski, nakon parastosa na liturgiji održanoj na Vidovdan, 28. juna 2020. godine.
‘Oj Vidovo, Vidovo, što očima viđela to rukama stvorila’, govorile su nekada mame u Bolmanu dok su umivale djecu vidovčicama ujutro na Vidovdan, piše Milan Dvornić u svojoj knjizi ‘Narodni običaji Srba u Baranji’ (str. 239). Davno je bilo kad se s prvih strnjaka bralo plavo i crveno vidovsko cvijeće. U Bolmanu se ‘divan’lo’ da je ‘pravo’ vidovsko cvijeće ono crveno, zapravo crvenkasto, a plavo je spomenak ili nezaboravak. Običaj da se djeca ujutro na Vidovo umivaju u vodi u koju je stavljeno vidovsko cvijeće – za djevojčice crveno, za dječake plavo – od šezdesetih godina 20. vijeka održava se sve rjeđe i rjeđe, a danas više vjerovatno i ne postoji. Ipak, kako se radi o kućnom običaju, ne možemo isključiti da nekoj mami ili ‘maaajki’ (baki) nije teško pronaći vidovsko cvijeće i u njemu umiti svoju djecu ili unuke. Isto tako danas se rijetko upotrebljava stari narodni naziv ‘Vidovo’ te se uglavnom čuje zvanični naziv ‘Vidovdan’. A stariji Bolmanci sjećaju se umivanja u vidovskom cvijeću, ali i parastosa koji su na Vidovo u Hramu svetih apostola Petra i Pavla služili sveštenik Pavle Stajić, pojac Nikola Bojanin i zvonar Cvetozar Bolmanac.
Nakon liturgije učenici iz Bolmana koji pohađaju vjeronauku u Osnovnoj školi Jagodnjak te članovi i članice recitatorske i pjevačke sekcije SKD-a ‘Prosvjeta’ – Pododbor Jagodnjak, pod vodstvom Nade Šalajić, kao i prethodnih godina, izveli su prigodni program. Prvo su recitirali učenici vjeronauke, a potom su Marko i Nikola Vorkapić, Jelena Okolić i Milana Bogdan kazivali pjesme ‘Molitva’, ‘Posečen knez se seća’, ‘Izbeglički san’ te ‘Kosovo polje’. Nastup pak pjevačke sekcije ostavio je snažan utisak na sve prisutne u bolmanskom hramu. Sveštenik Srđan Trajković na kraju se zahvalio svima na učešću u proslavi Vidovdana i pozvao sve prisutne na zakusku u Dom kulture Bolman, koju je organizirala Crkvena opština i parohija bolmanska.
