U 90. godini u Beogradu preminula je istaknuta srpska povjesničarka i političarka Latinka Perović, javlja srpska televizijska stanica N1.
Rođena je 1933. godine u Kragujevcu. Završila je studij povijesti i doktorirala na Fakultetu političkih nauka Univerziteta u Beogradu 1975. godine. S 27 godina postala je predsjednica Antifašističkog foruma žena Srbije (AFŽ Srbije). Široj javnosti bila je najpoznatija kao generalna sekretarka Centralnog komiteta Saveza komunista Srbije od 1969. da bi prilikom slamanja srpskog liberalizma, zajedno s tadašnjim predsjednikom CK SKS-a Markom Nikezićem i suradnicima, bila smijenjena 1972. godine kada se okreće znanosti i proučavanju povijesti Jugoslavije i Srbije.
Radila je u Institutu za povijest Srbije od 1976. do 1998. godine. Od 1993. do 1998. godine bila je glavni i odgovorni urednik magazina "Tokovi istorije". Oštro se protivila nacionalizmu i naglašavala da Srbiji treba političar koji će javno preuzeti odgovornost za zločine počinjene u ratovima nastalim raspadom bivše Jugoslavije, kako bi se pomoglo pomirenje sa susjednim državama i spriječilo ponavljanje slične tragedije.
S obnovom višestranačja u Srbiji ponovno se politički aktivirala boreći se protiv politike Slobodana Miloševića. Bila je članica Političkog savjeta Liberalno-demokratske partije (LDP) i Građanskog demokratskog foruma. Autorica je niza znanstvenih članaka i knjiga.
U jednom od intervjua Novostima o odnosu između Srbije i Hrvatske govorila je ovako:
"Srbi i Hrvati danas žive na jednom prostoru; zajedno, paralelno ili izmešano. Ja sam se ipak puno bavila istorijom Jugoslavije – ta zemlja je živela u dve svoje državne forme i u tom je iscrpljen jedan vek, šta za istoriju tih naroda nije malo. Budućnost južnoslavenskih naroda ne vidim u obnavljanju zajedničke državne zajednice, jer ne vidim među svim tim narodima snage za to. Na kraju krajeva, tu Jugoslaviju je razbilo krajnje različito poimanje njenog funkcionisanja. Na jednoj ste strani imali srpsku interpretaciju Jugoslavije kao “njihove države”, za čije stvaranje su podneli velike žrtve u oba svetska rata, i to je razumljivo. Ali drugi narodi, Slovenci i Hrvati ili Makedonci, Crnogorci i Bošnjaci – za koje ne možemo reći da su izmišljeni – branili su svoje pravo da ne budu apsorbovani. I to je neprestano bila ta glavna tenzija. Ja sam bila uvereni federalista, ali treba prihvatiti činjenicu da je odbačena ideja složene države ili ideja konfederacije. Prošli smo kroz te grozne ratove i stvorene su nove države – priznajmo tu realnost i počnimo iz te realnosti jedan novi civilizovani razgovor. Ideja o zajedničkoj državi samo produžava konfuziju. Moraju se tražiti nove paradigme na bazi istorijskog bilansa ovih prostora u 20. veku. Perspektivu vidim u modernizaciji novih država i u evropskom okviru, koji za ove narode jest neki nedosanjani san već dva veka."
Izrazila je i jasan stav o ekonomskoj budućnosti na prostoru bivše Jugoslavije.
"Vrlo je optimistički bilo misliti da će nakon sloma socijalizma na ovim prostorima biti moguće ostvariti prednosti kapitalističke proizvodnje i pribaviti politički legitimitet u jednom pluralnom društvu. Pitanje je koliko smo svi mi danas zarobljenici stare paradigme pa onda imaginiramo neoliberalizam na Balkanu ili se radi o ratom razrušenim zemljama, o konfuziji, o divljem kapitalizmu i hajdučkoj otimačini, koji devastiraju društvo u ekonomskom i socijalnom smislu. Pitanje je kakva bi realna ekonomska transformacija na ovim prostorima sada bila moguća, koja bi dovela do društva socijalne pravde."
