Štura agencijska vijest glasi da je od posljedica korona virusa u Banjaluci preminuo prvi predsjednik Narodne skupštine Republike Srpske i haški osuđenik Momčilo Krajišnik. U njoj su nabrojane sve bitne funkcije koje je taj pravomoćno osuđeni ratni zločinac obavljao: bio je predratni direktor firme Energoinvest u Sarajevu, jedan od osnivača SDS-a, poslanik u Parlamentu BiH, predsjednik te institucije i Skupštine RS-a, prvi srpski član Predsjedništva BiH, a spomenuto je da je na Haškom tribunalu osuđen na 27 godina zatvora zbog progona, ubistva, deportacije i prinudnog preseljenja nesrpskog stanovništva tokom rata u BiH. Kazna mu je potom smanjena na 20 godina, a nakon odsluženih 13 pušten je na slobodu.
Neizostavan dio Krajišnikove biografije je dugogodišnja bliska saradnja sa Radovanom Karadžićem, bivšim liderom bosanskih Srba osuđenim na doživotnu kaznu zatvora zbog genocida u BiH. Pored političkih, njihove veze su bile i poslovne, pa se još prije rata protiv obojice vodio spor zbog privrednog kriminala u Energoinvestu. Zbog događaja koji su uslijedili taj je privredni kriminal na kraju sveden na omanju krađu.
Iz beogradskog Fonda za humanitarno pravo ranijih su godina isticali da se Krajišnikov doprinos udruženom zločinačkom poduhvatu ogledao, po navodima prvostepene presude MKSJ-a, u pomaganju uspostavljanju i održavanju stranačkih i državnih struktura SDS-a kao instrumenata počinjenja zločina. Sudije su zaključili da je on imao namjeru da u djelo sprovede masovno protjerivanje civila, te da je prihvatao da će mnogi Muslimani i Hrvati svih uzrasta platiti visoku cijenu za ostvarenje srpske dominacije.
‘Opredijelio sam se da ostatak života potrošim u traženju dokaza da nisam kriv i da nije tačno ono za šta sam osuđen. Meni je savjest čista, ali se ne osjećam sretno. Zašto? Nisu kazna godine u zatvoru, jeste i to, ali je kazna etiketa zločinca’, rekao je Krajišnik nakon izlaska iz zatvora. Tu je etiketu pokušao naplatiti u nekoliko navrata. Godinu dana nakon dočeka koji mu je priređen na Palama, u toj je opštini pokušao da otvori fabriku za impregnaciju drvenih, elektro i TT-stubova. Budući da su se lokalni stanovnici pobunili zbog trovanja okoline, na kraju mu nije izdata dozvola. Potom je kao predsjednik asocijacije Stvaratelji RS-a zatražio isplatu naknada za sebe i sve druge koji su prije 30 godina učestvovali u zakonodavnoj i izvršnoj vlasti Republike Srpske. Unatoč podršci svih političkih struktura RS-a, ostvarenje te inicijative na kraju nije dočekao. Ratni zločini ne zastarijevaju, ali ratni zločinci ipak umiru.
