U beogradskom Srpskom kulturnom centru Ćirilica 25. jula je promoviran zbornik radova o Savi Mrkalju, srpskom filologu i pjesniku sa početka 19. vijeka. Priređivač Duško Pevulja sa Filološkog fakulteta u Banja Luci, u zbornik je pored svojih uvrstio radove Slavka Leovca, Nikole Grdinića, Žarka Ružića, Dušana Ivanića, Milorada Pavića, Pavla Ivića, Aleksandra Mladenovića, Miloša Okuke, Jovana i Ivane Deretić i mitropolita Amfilohija Radovića. U zbornik su također uvrštene i Mrkaljeve pjesme, kraća biografija i popis literature te njegovo najpoznatije djelo ‘Salo debeloga jera libo azbukoprotres’.

O najnovijem djelu o Savi Mrkalju osim Pevulje su govorili profesorica Vesna Arsić i novinar Danko Perić. Oni su ukazali na veliki značaj Mrkaljeve reforme srpskog jezika i pisma što je otvorilo put Vuku Karadžiću koji je jezičnu reformu nastavio i primijenio.

- Samim naslovom ‘Sava Mrkalj pjesnik i filolog’ želio sam istaknuti njegovo pjesništvo koje je inače manje poznato od njegovog filološkog rada. Iako je sačuvano samo 12 njegovih pjesama, većina ih je uvrštena u antologije srpske poezije - kazao je Pevulja.

Rečeno je također da je potrebno da se u školske programe uvrsti Mrkaljeva reforma srpskog jezika i ćirilice kao i da neka od osnovnih ili srednjih škola u Srbiji i Republici Srpskoj dobije ime po tom velikanu.

U kulturnom dijelu programa nastupio je Vokalno-izbjeglički sastav, a prikazana je i izložba o aktivnostima Udruženja krajiških Srba Prelo, jednog od najmlađih i najaktivnijih srpskih organizacija u Americi. Spomenuti zbornik je u Banja Luci izišao kao zajednički projekt Krajiškog kulturnog centra Sveti Sava i Udruženja krajiških Srba Prelo iz Čikaga.

Prema riječima Svetozara Dančua iz Čikaga, Zbornik će početkom slijedeće godine, i to povodom 210. godišnjice od Mrkaljeve jezične reforme biti predstavljen u srpskoj zajednici u tom gradu i Torontu.

Sava Mrkalj bio je srpski pjesnik i filolog, prvi reformator srpske ćirilice i jezika, filozof i đakon, najprosvjećeniji Srbin sa početka 19.vijeka, rođen u Sjeničaku na Kordunu. Svoje glavno djelo objavio je u Pešti 1810. godine zalažući se za reformu tadašnjeg zastarjelog i nerazumljivog pravopisa. Tražio je primjenu fonetskog pisma baziranog na narodnom jeziku te pravilo piši kako govoriš. Staroslavensku i crkvenoslavensku ćirilicu je smanjio sa 46 na 29 slova od kojih je u današnjoj upotrebi 24 slova. Time je znatno uticao na Vuka Karadžića koji je u 1814. u Pismenici upotrebio Mrkaljevu azbuku. Mrkalj je prvu pismenost stekao u Sjeničaku, bogosloviju je završio u Plaškom, Arhigimnaziju u Zagrebu, a studij filozofije i matematike u Pešti. Zamonašio se u manastiru Gomirje te umro u Beču 1833. godine.